بیماری کراتیت چشم، علائم و راه درمان

کراتیت التهاب قرنیه است، قرنیه بافت شفاف و گنبدی شکل در جلوی چشم است که مردمک و عنبیه را می پوشاند. کراتیت ممکن است همراه با عفونت باشد. کراتیت غیر عفونی می تواند ناشی از یک آسیب نسبتاً جزئی، مانند استفاده طولانی مدت از لنزهای تماسی یا وارد شدن جسم خارجی در چشم باشد. کراتیت عفونی می تواند توسط باکتری ها، ویروس ها، قارچ ها و انگل ها ایجاد شود. اگر کراتیت درمان نشود، یا اگر عفونت شدید باشد، می‌تواند منجر به عوارض جدی شود که ممکن است به بینایی شما آسیب برساند. پس اگر قرمزی چشم یا سایر علائم کراتیت را دارید، حتما به چشم پزشک مراجعه کنید.

علائم کراتیت عبارتند از:

• قرمزی چشم
• درد شدید
• اشک ریزش یا ترشح چشم
• مشکل باز کردن پلک به دلیل درد یا سوزش
• تاری دید
• کاهش بینایی
• فوتوفوبیا یا حساسیت به نور
• احساس وجود جسم خارجی

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم؟

اگر متوجه هر یک از علائم کراتیت شدید، فوراً به متخصص چشم مراجعه کنید. تاخیر در تشخیص و درمان کراتیت می تواند منجر به عوارض جدی از جمله نابینایی شود.

علت های ایجاد کراتیت:

جراحت: اگر جسمی سطح قرنیه شما را خراش دهد یا آسیب ببیند، ممکن است کراتیت غیر عفونی ایجاد شود. علاوه بر این، آسیب ممکن است به میکروارگانیسم ها اجازه دهد تا به قرنیه آسیب دیده دسترسی پیدا کنند و باعث کراتیت عفونی شود.

باکتری، قارچ یا انگل: این موجودات ممکن است روی سطح یک لنز تماسی یا جا لنزی زندگی کنند. وقتی لنز در چشم شما قرار دارد قرنیه ممکن است آلوده شود و در نتیجه کراتیت عفونی ایجاد شود. بهداشت نامناسب لنزهای تماسی یا پوشیدن بیش از حد لنزهای تماسی می تواند باعث کراتیت غیر عفونی یا عفونی شود.

باکتری ها استافیلوکوک، استرپتوکوک و سودوموناس باکتری های رایجی هستند که در کراتیت دخیل هستند.

آب آلوده: باکتری‌ها، قارچ‌ها و انگل‌های موجود در آب به‌ویژه در اقیانوس‌ها، رودخانه‌ها، دریاچه‌ها و جکوزی‌ها می‌توانند هنگام شنا وارد چشم‌های شما شوند و منجر به کراتیت شوند. با این حال، حتی اگر در معرض این ارگانیسم ها باشید، قرنیه سالم بعید است که عفونی شود، مگر اینکه قبلاً سطح قرنیه خراش خورده باشد. به عنوان مثال، به دلیل استفاده طولانی مدت از لنز تماسی.

چه عواملی ممکن است خطر ابتلا به کراتیت را افزایش دهند ؟

لنزهای تماسی: استفاده از لنزهای تماسی، به ویژه خوابیدن با لنزها  خطر ابتلا به کراتیت عفونی و غیر عفونی را افزایش می دهد. این خطر معمولاً ناشی از استفاده طولانی‌تر از حد توصیه‌شده، ضدعفونی نادرست یا استفاده از لنزهای تماسی هنگام شنا است.

کراتیت در افرادی که تایم طولانی از لنزها استفاده می کنند، شایع تر از افرادی است که از لنز های روزانه استفاده می کنند و آنها را در شب بیرون می آورند.

ضعف سیستم ایمنی: اگر سیستم ایمنی بدن شما به دلیل بیماری یا داروها ضعیف شده باشد، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به کراتیت هستید.

کورتیکواستروئیدها: استفاده از قطره های کورتیکواستروئیدی برای درمان اختلالات چشمی می تواند خطر ابتلا به کراتیت عفونی را افزایش دهد یا کراتیت موجود را بدتر کند.

آسیب چشم: اگر قرنیه چشم شما بر اثر جراحت آسیب دیده باشد، ممکن است در معرض ابتلا به کراتیت باشید.

آیا کراتیت مسری است؟

کراتیت ممکن است از طریق عفونت منتقل شود. اگر با یک ماده عفونی تماس پیدا کنید و سپس چشمان خود را لمس کنید، ممکن است این اتفاق بیفتد. همچنین اگر بیمار شوید و سپس عفونت به چشمان شما سرایت کند، ممکن است رخ دهد.

در برخی موارد حتی می توانید کراتیت را به خودتان منتقل کنید. به عنوان مثال، اگر زخم باز ناشی از تبخال دارید، لمس آن قبل از دست زدن به ناحیه چشم می تواند منجر به این بیماری شود. کراتیت غیر عفونی مسری نیست. این موارد فقط در صورت ایجاد عفونت مسری می شوند.

عوارض کراتیت:

اگر به موقع به پزشک مراجعه کنید، کراتیت بهبود خواهید یافت. با این حال، اگر درمان نشود، ممکن است عوارضی ایجاد شود. کراتیت درمان نشده می تواند منجر به آسیب دائمی بینایی شود.

سایر عوارض احتمالی عبارتند از:

• اسکار قرنیه
• عفونت های مکرر چشم
• التهاب مزمن (طولانی مدت)
• زخم در قرنیه
• در موارد شدید، ممکن است به پیوند قرنیه نیاز داشته باشید. اگر کراتیت باعث آسیب بینایی یا کوری شود، احتمالاً پزشک شما این جراحی را توصیه خواهد کرد.

راه های جلوگیری از ابتلا به کراتیت :

مراقبت از لنزهای تماسی:

اگر از لنزهای تماسی استفاده می کنید، استفاده مناسب، تمیز کردن و ضدعفونی کردن آن می تواند به پیشگیری از کراتیت کمک کند. این نکات را حتما رعایت کنید:

• لنزهای های روزانه را انتخاب کنید و قبل از خواب آنها را بیرون بیاورید.
• قبل از دست زدن به لنز ها، دست های خود را کاملا بشویید و خشک کنید.
• فقط از محلول های استاندارد برای نگهداری و شستشو لنز استفاده کنید.
• لنزهای تماسی را بعد از تاریخ انقضا دور بیندازید.
• هر 3 تا 6 ماه یکبار جالنزی خود را تعویض کنید.
• هر بار که لنزهای خود را استفاده می کنید محلول جالنزی را عوض کنید.
• هنگام شنا از لنز استفاده نکنید.

منبع