فرآیند ساخت لنزهای تماسی به این بستگی دارد که این لنزها از چه نوع لنزهایی هستند لنزهای تماسی نرم، لنزهای تماسی سفت و سخت نفوذپذیر با گاز یا لنزهای هیبریدی.
فرآیند ساخت لنزهای تماسی نرم
لنزهای نرم از پلیمرهای پلاستیکی آبدوست به نام هیدروژل ساخته شده‌اند. این مواد می‌توانند آب را جذب کرده و بدون از دست دادن کیفیت نوری، نرم و انعطاف پذیر شوند.
لنزهای تماسی نرم از پلاستیک ساخته شده‌اند، اما نه از نوع پلاستیکی که در کیسه‌های زباله یا صفحات کاغذی استفاده می‌شود. در عوض، لنزهای نرم از پلاستیک‌های آبدوست ساخته شده‌اند – نوع خاصی از پلاستیک جاذب که آب زیادی را جذب می‌کند.
اگر از لنزهای تماسی نرم استفاده می‌کنید، احتمالاً متوجه نحوه عملکرد این پلاستیک شده‌اید. اگر لنزهای شما خشک شوند، شکننده می‌شوند تا جایی که ممکن است بشکنند. تا زمانی که پلاستیک، خوب و مرطوب بماند یا داخل چشم شما یا یک کیس باشد، انعطاف پذیر و نرم باقی می‌ماند.
برای چشمان شما، این انعطاف پذیری نرم، راحتی را نشان می‌دهد! هنگامی که چشمان شما خشک می‌شود، لنزها احساس ناراحتی می‌کنند زیرا برای نگه داشتن آنها در محل و انعطاف پذیری آنها به رطوبت نیاز دارد.
لنزهای تماسی نرم بر اساس میزان آب موجود در آنها دسته بندی می‌شوند. آنها را می‌توان به دو دسته پر آب یا کم آب طبقه بندی کرد.
بیشتر لنزهای تماسی طولانی مدت از سیلیکون هیدروژل ساخته شده‌اند – ماده‌ای که پلاستیک جاذب آب لنزهای نرم را با سیلیکون ترکیب می‌کند. افزودن سیلیکون باعث می‌شود که لنز مرطوب بماند و اجازه می‌دهد اکسیژن بیشتری از طریق لنز تماسی به چشم منتقل شود. این امر باعث می‌شود چشم‌ها در هنگام استفاده از لنزهای تماسی سالم‌تر شوند. مزیت رسیدن رطوبت و اکسیژن بیشتر به چشم باعث شده که این لنزهای تماسی در دسته لنزهای طولانی مدت قرار بگیرند.
هر فردی که در طول روز از لنزهای تماسی استفاده می‌کند یا لنزهای خود را برای مدت طولانی در چشم‌هایش می‌گذارد به لنزی نیاز دارد که به چشمانش اجازه تنفس بدهد. افزودن سیلیکون به لنز این قابلیت را برای سلامت لنزهای تماسی بهینه ارائه می‌دهد.
لنزهای هیدروژل سیلیکون می‌توانند با فرآیند برش تراش یا فرآیند قالب‌گیری تولید شوند.
برش توسط ماشین برش کاری: در برش لنز از تکنیکی استفاده می‌شود که مواد لنز را بر روی یک چرخش چرخان قرار می‌دهد (مشابه چرخ سفالگری مینیاتور)، در حالی که یک دستگاه خاموش می‌شود و مواد لنز اضافی را برای شکل دادن به یک لنز کاملاً برش خورده، دور می کند. پس از اینکه سطوح جلویی و پشتی با ابزار برش شکل گرفت، لنز از ماشین تراش خارج شده و هیدراته می‌شود تا نرم شود. سپس لنزهای تمام شده تحت آزمایش تضمین کیفیت قرار می‌گیرند. اگرچه فرآیند برش تراش مراحل بیشتری دارد و نسبت به فرآیند قالب گیری تزریقی زمان‌بر است، اما در طول سال‌ها این فرآیند خودکارتر شده است. با پیشرفت کامپیوترها و رباتیک‌های صنعتی، اکنون فقط چند دقیقه طول می‌کشد تا یک لنز تماسی نرم برش داده شود.
قالب گیری تزریقی: در این فرآیند، مواد نرم لنز تماسی تا حالت مذاب گرم می‌شوند و سپس تحت فشار به قالب‌های طراحی‌شده توسط کامپیوتر تزریق می‌شوند. سپس لنزها به سرعت خنک شده و از قالب خارج می‌شوند. لبه‌های لنزها صاف صیقلی می‌شوند و لنزها قبل از انجام تست تضمین کیفیت، برای نرم شدن هیدراته می‌شوند. اکثر لنزهای تماسی یکبار مصرف با فرآیند قالب گیری تزریقی ساخته می‌شوند، زیرا این روش سریع‌تر و کم هزینه‌تر از فرآیندهای برش تراش است.
فرآیند ساخت لنزهای تماسی نفوذ پذیر گاز
لنزهای نفوذپذیر گاز سفت و سخت (لنزهای RGP) نیز از پلاستیک ساخته شده‌اند. بر خلاف پلاستیکی که در ساخت یک لنز تماسی نرم به کار برده می‌شود لنز سفت و سخت نفوذپذیر گاز، اکسیژن را بدون جذب آب منتقل می‌کند. در عوض، لنزهای RGP دارای سوراخ‌های میکروسکوپی هستند که به اکسیژن اجازه می‌دهد تا از طریق آن فیلتر شود. به همین دلیل، لنزهای RGP به جای محتوای آب، بر اساس نفوذپذیری اکسیژن طبقه بندی می‌شوند. اکثر لنزهای RGP از سه ماده اصلی ساخته می‌شوند: آکریلات، سیلیکون و فلوئور.
لنزهای RGP گاهی اوقات لنزهای «سخت» نامیده می‌شوند، اما مانند لنزهای «سخت» دهه‌های پیش نیستند که بیشتر از آکریلات ساخته می‌شدند. آن لنزها دیگر تجویز نمی‌شوند زیرا اکسیژن کافی نمی‌تواند از این نوع مواد عبور کند. بعدها، سازندگان لنز سیلیکون را برای افزایش نفوذپذیری اکسیژن تولید کردند و در نهایت فلورین اضافه کردند تا لنزها را مرطوب نگه دارد و در عین حال شکل خود را حفظ کند. این خاصیت حفظ شکل به آنها اجازه می‌دهد تا به عنوان درمان برای اصلاح مشکلات چشمی مانند قوز قرنیه (زمانی که قرنیه بد شکل است) استفاده شود.
برخی افرادی که از لنزهای تماسی استفاده می‌کنند از دقت بینایی ناشی از استفاده از لنزهای تماسی سفت‌تر و ماندگار بر روی چشم نیز خوششان می‌آید.
بیشتر لنزهای سفت و سخت نفوذپذیر گاز (عدسی‌های RGP یا GP) از پلیمرهای پلاستیکی قابل نفوذ اکسیژن حاوی سیلیکون و فلوئور ساخته شده‌اند. لنزهای GP حاوی آب بسیار کمی هستند و روی چشم سفت می‌مانند.
لنزهای تراوا با گاز به صورت سفارشی و مطابق با مشخصاتی ساخته شده‌اند که توسط پزشک تجویز می‌شود و از این رو نسبت به لنزهای نرم هزینه بیشتری دارند.
لنزهای GP به درجه بیشتری از سفارشی سازی نیاز دارند زیرا آنها شکل خود را حفظ می‌کنند و مانند لنزهای نرم با چشم مطابقت ندارند.
لنزهای GP با فرآیند برش دقیق تراش کامپیوتری ساخته می‌شوند مشابه آنچه برای لنزهای نرم استفاده می‌شود. اما به طور کلی آنها به صورت خشک به پزشک تجویز کننده ارسال می‌شوند. سپس پزشک، قبل از توزیع، لنزها را در محلول مراقبت از لنزهای تماسی GP خیس می‌کند. این محلول‌ها، سطوح لنز را هیدراته و نرم می‌کنند که راحتی بیشتری را در پوشیدن لنز تضمین می‌کند.
فرآیند ساخت لنزهای تماسی هیبریدی
لنزهای تماسی هیبریدی مواد یک لنز RGP و یک لنز تماسی نرم را ترکیب می‌کنند. این لنزها دارای ترکیب آکریلات-سیلیکون-فلورین در وسط لنز، برای دید مرکزی واضح‌تر و لنز تماسی نرم هیدروژل جاذب آب در اطراف لبه‌ها برای افزایش راحتی هستند.
این لنزهای هیبریدی اغلب برای لنزهای چند کانونی (لنزهای تماسی دو کانونی یا پیشرونده) یا برای درمان آستیگماتیسم نامنظم استفاده می‌شوند.
لنزهای تماسی هیبریدی دارای یک ناحیه نوری مرکزی ساخته شده از پلاستیک سفت و سخت قابل نفوذ به گاز هستند که توسط یک لبه ساخته شده از مواد نرم احاطه شده است.
لنزهای هیبریدی با فرآیندی بسیار شبیه به لنزهای تماسی نرم تراشکاری شده ساخته می‌شوند، با یک تفاوت بسیار مهم: دیسک‌های پلاستیکی برش خورده با دستگاه تراش دارای مرکز GP هستند که توسط مواد لنز تماسی نرم غیر هیدراته احاطه شده است.
این دو ماده با فناوری انحصاری به یکدیگر متصل می‌شوند تا از جدا شدن مواد پس از برش و هیدراته شدن لنزها جلوگیری شود.