پیر چشمی یک اختلال بینایی است که به دلیل از دست دادن خاصیت ارتجاعی در عدسی کریستالی ایجاد میشود، عدسی کریستالی نامی است که به عدسی طبیعی چشم گفته میشود و آن را قادر میسازد بر روی تصاویر در فواصل مختلف تمرکز کند. این بیماری یک فرآیند طبیعی انحطاط چشم است که معمولاً از سن 40-45 سالگی خود را نشان میدهد. مطمئناً، پیری میتواند بر چشمهای شما تأثیر بگذارد – اما از دست دادن بینایی یک هنجار نیست. با افزایش سن، ممکن است متوجه تغییراتی در توانایی دید خود شوید. همانطور که بدن شما کمی متفاوت از گذشته کار میکند، قوانین مشابهی برای بینایی هم اعمال میشود. بسیاری از این تغییرات رایج هستند. برخی از آنها را میتوان با تنظیمات ساده سبک زندگی و توصیههای اپتومتریست یا چشم پزشک مدیریت کرد. برخی دیگر نشانه یک بیماری زمینهای هستند که نیاز به درمان دارند.
علائم شایع پیری چشم:
مشکل در خواندن حروف ریز:
دوربینی یا پیرچشمی بعد از 40 سالگی بسیار شایع است. این امر فعالیتهای نزدیک مانند خواندن یا خیاطی را چالش برانگیزتر میکند. عینک مطالعه میتواند کمک کننده باشد.
مشکل در دید در شب:
افراد مسن ممکن است متوجه شوند که تنظیم و تمرکز چشمانشان در تاریکی بیشتر از گذشته طول میکشد. مطالعات نشان داده است که سلولهای میلهای چشم (که مسئول دید کم نور هستند) با افزایش سن ضعیف میشوند. به همین دلیل رانندگی در شب یا در هوای بد دشوارتر میشود. پس توصیه میشود که افراد مسن رانندگی را به ساعات روز محدود کنند.
خشکی چشم:
چشمهای افراد مسن اشک کمتری تولید میکند، این وضعیت چشمی ناراحت کننده خشکی چشم نامیده میشود. خشکی چشم به ویژه در میان زنان یائسه رایج است. بسته به شدت خشکی، چشم پزشک بهترین درمان را برای شما توصیه میکند.
ترکیب اشیاء در پس زمینه:
ممکن است تشخیص اشیاء از پسزمینههای مشابه، مانند شیر در فنجان سفید، دشوار شود، به این حالت از دست دادن حساسیت کنتراست میگویند. برای کمک به این امر تکنیکهای کم بینایی وجود دارد، مانند استفاده از رنگهای مخالف در اطراف خانه.
پلکهای قرمز و متورم:
بلفاریت یا التهاب پلک، به دلیل تغییرات هورمونی با افزایش سن بیشتر میشود. این علائم شامل قرمزی یا متورم شدن چشمها، احساس پوسته پوسته شدن در اطراف مژهها یا درد است.
وجود نقاط یا لکههای شناور در دید:
زجاجیه یا ماده ژله مانندی که وسط چشم را پر میکند، با افزایش سن ضخیم یا کوچک میشود. هنگامی که این امر اتفاق میافتد، تودههای ریز ژل تشکیل میشوند و باعث ایجاد لکههای شناور در دید میشوند. این مشکل معمولا بیضرر است، اما باید با چشم پزشک مشورت کرد.
جرقههای نور:
اگر در بینایی خود جرقههای نور میبینید، اغلب نشانهای از پیری چشم است. این فلاشها زمانی رخ میدهند که زجاجيه روی شبکيه ماليده میشود يا نسبت به هم کشيده میشوند. اگر به طور ناگهانی احساس جرقه و فلاش نوری کرديد، لازم است از نظر احتمال پارگی پرده شبکيه بلافاصله توسط چشم پزشک معاينه شويد.
حساسیت به نور:
بزرگسالان سالخورده مبتلا به بیماریهای چشمی خاص میتوانند به طور فزایندهای نسبت به تابش خیره کننده حساس شوند. یک راه حل برای به حداقل رساندن این مشکل این است که در دستگاههای دیجیتال از فیلتر صفحه نمایش مات استفاده کنید، نور اطراف خانه را تنظیم کنید و بیرون از منزل چشمان خود را با عینک آفتابی و کلاه لبه پهن بپوشانید.
آب مروارید:
آب مروارید زمانی اتفاق میافتد که عدسی داخل چشم کدر میشود و دیدن آن را دشوار میکند. آب مروارید با جراحی قابل درمان است.
دژنراسیون ماکولا وابسته به سن (AMD):
AMD یک بیماری شایع چشمی است که معمولاً در بزرگسالان بالای 50 سال دیده میشود. اگرچه بیماران ممکن است در مراحل اولیه بیماری متوجه علائم آن نشوند، اما در نهایت دید مرکزی آن کاهش مییابد. درمان بسته به نوع AMD متفاوت است.
گلوکوم:
افراد مبتلا به گلوکوم را میتوان در هر سنی تشخیص داد، اما این بیماری در میان سالمندان شایعتر است. این بیماری به عصب بینایی آسیب میرساند و در صورت عدم درمان به موقع میتواند منجر به نابینایی شود. از آنجایی که علائم اغلب نادیده گرفته میشوند، معاینه منظم چشم بهترین اقدام پیشگیرانه برای محافظت از چشم در برابر کاهش بینایی است.
رتینوپاتی دیابتی:
رتینوپاتی دیابتی یکی دیگر از علل اصلی کاهش بینایی در میان بزرگسالان است. هنگامی که فرد مبتلا به دیابت سطوح بسیار بالایی از قند خون را تجربه میکند، ممکن است رگهای خونی شبکیه چشم آسیب ببینند و بینایی به خطر بیفتد. گزینههای درمانی مختلفی برای رتینوپاتی دیابتی وجود دارد.
ملانوم چشمی:
اگرچه ملانوم چشمی امری نادر است، اما شایعترین سرطان چشم است و با افزایش سن در بزرگسالان بیشتر اتفاق میافتد. برای جلوگیری از ملانوم باید معاینات معمول چشم صورت بگیرد زیرا اغلب علائم اولیه آن نادیده گرفته میشوند.
آسیب دیدگی ناشی از سقوط:
با افزایش سن به دلیل تغییر در تعادل و بینایی احتمال افتادن فرد بیشتر میشود. این میتواند منجر به آسیبهای جدی، از جمله آسیبهای چشمی شود که اغلب در خانه اتفاق میافتد. برای به حداقل رساندن خطر سقوط میتوان کارهای مهمی انجام داد، از جمله بالشتک کردن گوشههای تیز مبلمان و وسایل خانه، محکم کردن نردهها و اطمینان از اینکه فرشها و تشکها ضد لغزش هستند.
اختلال در خواب:
تحقیقات نشان میدهد که چشمان ما با افزایش سن، نور آبی کمتری را جذب میکنند. به همین دلیل در سالهای آخر عمر بدن ما ملاتونین کمتری تولید میکند و میتواند چرخه خواب و بیداری عادی را دچار اختلال کند. همچنین اعتقاد بر این است که مشکلات خواب در افراد مبتلا به گلوکوم و بیماری چشمی دیابتی شایعتر است.
چگونه با افزایش سن از چشمان خود – و سلامت کلی خود محافظت کنید:
مشکلات سلامتی ممکن است ابتدا در چشمان شما ظاهر شود.
معاینات معمول چشم نه تنها برای پیشی گرفتن از بیماریهای خاموش چشم مهم هستند، بلکه برای اطمینان از سلامت کلی شما نیز مهم هستند. شرایط بهداشتی مانند فشار خون بالا، کلسترول بالا، کمبود ویتامین و چندین بیماری را میتوان قبل از ظهور علائم از طریق چشم تشخیص داد.
دانستن تاریخچه سلامت خانواده میتواند از آینده شما محافظت کند.
شناسایی عوامل خطر برای پیشگیری از بیماریهای جدی چشمی و درمان پیر چشمی بسیار مهم است. سابقه خانوادگی، قومیت، سن و سایر عوامل باید در معاینه معمول چشم با چشم پزشک در میان گذاشته شود.
زندگی سالم به ویژه با افزایش سن اهمیت دارد.
ورزش، تغذیه خوب و سایر عادات سالم همیشه برای هر جنبهای از سلامتی مهم بوده است. با این حال، عواقب آن بیشتر با افزایش سن احساس میشود. کاهش خطر برخی بیماریها، مانند چاقی یا دیابت، از چشمان شما نیز محافظت میکند.
ابزارهای کم بینایی میتوانند کمک کننده باشند.
کم بینایی بخشی طبیعی از افزایش سن نیست، اما برای کسانی که از دست دادن بینایی ناشی از بیماری چشمی را تجربه میکنند، چندین ابزار کم بینایی میتواند به حفظ استقلالشان کمک کند. این ابزارها شامل برنامههای گوشی هوشمند (که متن را با صدای بلند میخوانند) و ذره بینهای دستی میشود.
با افزایش سن، چشمهای خود را بیشتر معاینه کنید.
با افزایش سن، برای اطمینان از سلامتی چشم بیشتر معاینات اتساع چشم انجام دهید. آکادمی چشم پزشکی به همه بزرگسالان سالم توصیه میکند تا سن 40 سالگی یک معاینه اولیه چشم را با چشم پزشک انجام دهند. سالمندان بالای 65 سال باید هر یک تا دو سال یکبار به چشم پزشک مراجعه کنند.
راههای درمان پیر چشمی:
هدف از درمان جبران ناتوانی چشم در تمرکز بر روی اشیاء نزدیک است. گزینههای درمانی شامل استفاده از عینکهای اصلاحی (عدسیهای عینک) یا لنزهای تماسی، انجام عمل جراحی انکساری یا کاشت لنز است.
عینک:
عینک یک راه ساده و ایمن برای درمان مشکلات بینایی ناشی از پیرچشمی است. اگر قبل از ابتلا به پیرچشمی بینایی خوب داشتید، میتوانید از عینکهای مطالعه (بدون نسخه) استفاده کنید. از چشم پزشک خود بپرسید که آیا عینکهای بدون نسخه برای شما مناسب هستند یا خیر.
قدرت اکثر عینکهای مطالعه بدون نسخه از +1.00 دیوپتر (D) تا +3.00 D است. هنگام انتخاب عینک مطالعه:
شمارههای مختلف را امتحان کنید تا زمانی که شمارهای را پیدا کنید که به شما امکان میدهد راحت بخوانید، از شمارههای پایین شروع کنید.
هر جفت را روی مطالبی آزمایش کنید که در فاصلهای راحت نگه داشته شدهاند.
اگر عینکهای بدون نسخه کافی نیستند یا اگر از قبل برای نزدیکبینی، دوربینی یا آستیگماتیسم به لنزهای اصلاحی نسخهای روی آوردید برای درمان پیرچشمی به لنزهای تجویزی نیاز دارید. انتخابهای شما عبارتند از:
- تجویز عینک با نسخه: اگر مشکل بینایی دیگری ندارید، میتوانید تنها برای مطالعه از عینک با لنزهای طبی استفاده کنید، در مواقع دیگر عینک را حذف کنید.
- دو کانونی: این لنزها دارای یک خط افقی قابل مشاهده هستند که نسخه فاصله را در بالای خط و نسخه خواندن را در زیر خط جدا میکند.
- سه کانونی: این عینک دارای اصلاحاتی برای کارهای نزدیک و دید از راه دور مانند صفحه نمایش کامپیوتر است. سه کانونیها با دو خط افقی قابل مشاهده در لنزها عرضه میشوند.
- چند کانونی پیشرونده: این نوع لنزها هیچ خطوط افقی قابل مشاهدهای ندارد، اما دارای قدرتهای متعدد برای اصلاح فاصله، فاصله میانی و کلوزآپ هستند. نقاط مختلف لنز قدرت تمرکز متفاوتی دارند. برخی از این لنزها دارای اصلاحاتی برای کار با کامپیوتر از راه دور و نزدیک هستند. شما میتوانید از آنها در رایانه یا برای مطالعه استفاده کنید و آنها را برای رانندگی یا پیاده روی بردارید.
لنزهای تماسی:
افرادی که تمایلی به استفاده از عینک ندارند، اغلب برای بهبود مشکلات بینایی ناشی از پیرچشمی از لنزهای تماسی استفاده میکنند. اگر شرایط خاصی در ارتباط با پلکها، مجاری اشکی یا سطوح چشم مانند خشکی چشم دارید، ممکن است این گزینه برای شما کارساز نباشد.
چند نوع لنز موجود است:
- لنزهای تماسی دو کانونی: لنزهای تماسی دو کانونی دارای دو نقطه کانونی مجزا هستند که یکی برای مطالعه و دیگری برای وضوح دید در فاصله دور کارایی دارند. انواع جدیدتر لنزهای تماسی دو کانونی یک نوع اصلاح را از طریق لبههای (حاشیه) هر لنز و نوع دیگر اصلاح را از طریق مرکز لنز ارائه میدهند.
- لنزهای تماسی مونوویژن با کنتاکتهای مونویژن: در این لنزها یک لنز طبی برای دید بهتر نزدیک و دیگری برای دید بهتر دور بیمار تجویز میشود. در نتیجه بیمار میتواند بهراحتی دور و نزدیک را ببیند. مونوویژن اصلاح شده با استفاده از این گزینه، یک لنز تماسی دو کانونی یا چند کانونی را در یک چشم و از لنز تماسی تنظیم شده برای فاصله در چشم دیگر (معمولاً چشم غالب) استفاده میکند. از هر دو چشم برای فاصله و از یک چشم برای خواندن استفاده میکنید.
جراحی انکساری:
جراحی انکساری شکل قرنیه شما را تغییر میدهد. برای پیر چشمی این درمان میتواند برای بهبود دید نزدیک در چشم غیر غالب شما استفاده شود. این عمل مثل استفاده از لنزهای تماسی مونویژن است. حتی پس از جراحی، ممکن است نیاز به استفاده از عینک برای کارهای نزدیک داشته باشید.
با پزشک خود در مورد عوارض جانبی احتمالی صحبت کنید، زیرا این روش قابل برگشت نیست. ممکن است بخواهید لنزهای تماسی مونویژن را برای مدتی قبل از انجام عمل جراحی امتحان کنید.
روشهای جراحی انکساری عبارتند از:
- کراتوپلاستی رسانا: این روش از انرژی فرکانس رادیویی برای اعمال گرما به نقاط ریز اطراف قرنیه استفاده میکند. گرما باعث میشود لبه قرنیه کمی کوچک شود و انحنای آن (شیب) و توانایی تمرکز افزایش یابد. نتایج کراتوپلاستی رسانا متغیر است و ممکن است طولانی نباشد.
- کراتومیلوسیس درجا با کمک لیزر (LASIK): با این روش، جراح چشم شما یک فلپ نازک و لولایی را از جلوی چشمتان جدا میکند. سپس از لیزر برای برداشتن لایههای داخلی قرنیه استفاده میکند تا شکل گنبدی آن را تندتر کند. بهبودی پس از جراحی لیزیک معمولا سریعتر و کمتر از سایر جراحیهای قرنیه است.
- کراتکتومی ساب اپیتلیال با کمک لیزر (LASEK): جراح یک فلپ فوقالعاده نازک را فقط در پوشش محافظ بیرونی قرنیه (اپیتلیوم) ایجاد میکند. سپس از لیزر برای تغییر شکل لایههای بیرونی قرنیه استفاده میکند و منحنی آن را شیب میدهد و سپس اپیتلیوم را جایگزین میکند.
- کراتکتومی فوتورفرکتیو (PRK): این روش، شبیه لازک است با این تفاوت که جراح به طور کامل اپیتلیوم را برمیدارد، سپس از لیزر برای تغییر شکل قرنیه استفاده میکند. اپیتلیوم جایگزین نمیشود اما به طور طبیعی رشد میکند و مطابق با شکل جدید قرنیه شما خواهد بود.
کاشت لنز:
برخی از چشم پزشکان برای درمان پیر چشمی از کاشت لنز استفاده میکنند که در آن عدسی هر چشم را برداشته و آن را با یک لنز مصنوعی جایگزین میکنند. به این لنز، لنز داخل چشمی می گویند. چندین نوع کاشت لنز برای اصلاح پیرچشمی موجود است. برخی به چشم شما اجازه میدهند که اشیا را هم از نزدیک و هم از راه دور ببینید. برخی در داخل چشم تغییر موقعیت یا شکل میدهند (عدسی سازگار). اما کاشت لنز میتواند باعث کاهش کیفیت دید نزدیک شما شود و ممکن است همچنان به عینک مطالعه نیاز داشته باشید.
عوارض جانبی احتمالی عبارتند از تابش خیره کننده و تاری. علاوه بر این، این جراحی خطراتی مشابه با جراحی آب مروارید مانند التهاب، عفونت، خونریزی و گلوکوم را به همراه دارد.
اینله قرنیه:
برخی از افراد در درمان پیر چشمی از روش دیگری استفاده میکنند این روش درمانی شامل قرار دادن یک حلقه پلاستیکی کوچک با دهانه مرکزی در قرنیه یک چشم است. دهانه مانند یک دوربین سوراخ سوزنی عمل میکند و اجازه میدهد تا نور متمرکزی را به شما بدهد تا بتوانید اجسام نزدیک را ببینید.
اگر نتایج روش کاشت قرنیه را دوست ندارید، جراح چشم میتواند حلقهها را بردارد و شما را در انتخاب گزینههای درمانی دیگر آزاد بگذارد.
برای خرید و انتخاب درست لنز چشم می توانید به فروشگاه سایت ایران لنز مراجعه کنید و بر اساس توضیحاتی که در این مقاله اشاره کردیم بهترین و مناسبترین لنز را انتخاب کنید و در صورتی که در انتخاب بهترین لنز دچار تردید هستید میتوانید با مشاورین ما از طریق واتس اپ، تلگرام، دایرکت و شماره های تماس در ارتباط باشید و به صورت رایگان از آنها در خصوص خرید لنز مشاوره بگیرید.